Ogórki

A wszystko przez Jaśka juhasa i jego wątek na FSK oraz Mistrza Gałczyńskiego, który twierdził, że ogórek nie śpiewa.

Sezon przyszedł. Matki, córki -
wszystkie kiśmy dziś ogórki!
I niech chłopy stają w szranki,
by zakisić – dla kochanki,
żonki, mamci i córeczki -
małosolne ogóreczki!

Ten malutki cud natury
z polityką dziś w konkury
dzielnie staje, nęci, kusi...
Tak więc już zwyciężyć musi
ten kiszony, czy surowy.
By go zbrakło – nie ma mowy!

Przepis łatwy tutaj podam:
słój, ogórki, sól i woda,
korzeń chrzanu, kopru dużo,
liście dębu – bo mu służą
te przyprawy i korzenie.
Dalej – no, już się nie lenię -
czosnku dodam też troszeczkę,
liście wiśni lub porzeczki.

W słój warstwami je układam,
trochę przy tym śpiewam, gadam...
I za dzionków niezbyt wiele -
ciach! - ogórka na widelec!
***
On nie śpiewa? - jestem anty!
- choć tak głosił Mistrz Konstanty -
to ja mówię Jemu szczerze,
że w te brednie ja nie wierzę!

Gdy ogórka w słoik wbiją
śpiewa nam „O sole mio”,
bo za słonkiem jest stęskniony,
gdy się kisi posolony.

Kiedy leży na zakąskę,
wtedy niczym słowik kląska
z podchmieloną lekko zgrają
i „Górala” ton podaje.

Nuci gościom, gdy ich zmorzy,
„Wszystkie rybki śpią w jeziorze”,
a więc, Mistrzu mój szanowny,
śpiew ogórka - nieodzowny!