Spod śnieżnej zaspy

Zimowa biżuteria mojego ogrodu (fotki robione wczoraj, 8.12.2012 r.). Owoce konwalii...

... i berberysu.

Rajskie jabłuszka.

I najnowsze modele zimowych kapeluszy :)

Spod śnieżnej zaspy

Koronką szadzi okryty pejzaż,
przestrzeń zastygła w surowej ciszy,

korale głogów w zbielałych rzęsach
mroźną półnutą wicher kołysze.

Diamenty zimy lśnią w tafli rzeki,

srebrem się mienią skrzydła gawronom,

w nadrzewnych soplach drży słońca cekin,

sen róż w chochołach cierpko utonął.

I znikąd ciepła. Chyba, że wierszem

roztopię ostre zmarzliny lodu,

gdy jesteś w strofach, zielenią wzejdzie

spod śnieżnej zaspy nadziei powój.

Okruchy ciepła

Wczorajszy zachód słońca, godz. 15:14.

Dzisiejsze zorze poranne przed wschodem, godz. 6:48.

Okruchy ciepła

Tak trudno czekać dziś na wiosnę,

gdy czysta biel milczeniem chłodzi,

resztka nadziei, trochę wspomnień

u schyłku dnia w purpurze godzin,

kwiat zasuszony magią lata,

w nim zapach słońca, wiatru szelest,

okruchy ciepła w strofy wplatam,

gdy mroźny świt za oknem dnieje.

A czułość? Ona w wierszach skryta,

choć czasem niknie w nurcie zdarzeń...

Dlaczego, więcej już nie pytam.

Tęsknię. I wciąż o wiośnie marzę.

***Grudniowy poranek

Zimowy świt w Lublinie.

Ptasia stołówka na miejskim skwerku.

I na ocieplenie grudniowych pejzaży - mój aktualny mini ogródek domowy.

 ***Grudniowy poranek

Grudniowy poranek zniknął w szarych chmurach,

czerwień kalin ledwo spod śniegu widoczna,

białe płatki krążą, jak ogromne pióra,

kwietny pejzaż wyrósł na zmarzniętych oknach.

W zamglonym powietrzu mknie lekka zadymka,

mróz przysiadł i czeka na swoje spełnienie,

krople z dachu zamknął w kryształowy pryzmat,

deszczowe staccato już tylko wspomnieniem.

Słońca ani śladu, zimny wicher gwiżdże,

a ja, ciepłolubna, ciągle marznę w dłonie,

zanim przyjdą na świat wiosenne odwilże,

w twoich ciepłych słowach jak w puchu utonę. 

(z szuflad archiwum, zmieniony) 

Początek grudnia

Takie tam... ciekawostki przyrodnicze jeszcze z końca listopada. Aksamit mchów...

... i nadrzewni lokatorzy.

Kontrasty późnej jesieni...

... i piękne przebarwienia na liściach perukowca.

W ubiegłą niedzielę pszczoła chciała się jeszcze pożywić na ostatnim kwiatku bnieca białego.

Hmm... a to jest działalność dzięcioła na mojej morelce...  dobre miejsce do wyłuskania nasion z szyszki.

... a tutaj...  dzisiejszy poranek w Lublinie - 3 grudnia AD 2012 r.

Początek grudnia

Rok obrachunek robi w liściach,

poeci wiersze porządkują,

zmarszczony mrozem stawu kryształ

nie da odbicia sennym chmurom.

Szare powietrze mgłą zasnute,

nad ranem krążył płatek śniegu,

ostatni liść w pozłocie kruchej

drga w pierwszych taktach zimnych etiud.

W palecie brązów las zasycha,

wiatr załkał się w nostalgii bezmiar,

tylko w wieczoru zakulisiach

pachnie cynamon i poezja.