Szarobura Eminencja

Pewien internauta, komentujący na forum "Gazety Wyborczej", podjął się ratowania kota Alika, bo – jak stwierdził - co jest winien kot, że ma pana idiotę?
Pan podzielił się swoimi przemyśleniami, internauta je spisał, a ja doszłam do wniosku, że warte są one rozpowszechnienia, jako antidotum na poważne "wszystkie nasze dzienne sprawy". Wierszyk wprawił mnie w doskonały humor, a szczególnie wizja kota Alika po walerianowym dopalaczu.:)

Zaczerpnąłem tę wiedzę od mojego Kota ,
Że najlepsze są karpie z okolic Nawrota.
Nie będzie chamska prasa głupot mi wciskała,
Że taka gmina w Polsce nigdy nie istniała.

Z wszystkich poddanych w PiS-ie i rodziny w domu,
Tak jak mojemu Kotu nie ufam nikomu.
On nigdy mnie nie zdradził – ta bestia pokorna,
On pierwszy dał świadectwo, kim jest suka Dorna.

Kilku innych, co pchało partię w błędów stronę -
Rozpracował i gniewnie pomachał ogonem.
Nigdy żadnej krytyki i pełna lojalność
Od czasów, gdy zakładał ze mną Solidarność.

Trochę zepsuł kampanię, łagodnie naćpany
Gdyż Poncyliusz mu przyniósł flaszkę waleriany.
Ale znowu jest źródłem mojej inspiracji
Kiedy słucham, jak mądrze mruczy po kolacji

Szkoda, że już nie mogę pochwalić się bratu
Listem, który napisał Kot do dyplomatów.
Kiedy wreszcie zdobędę prezydencki pałac,
Uczczę go - jak Aleksander swego Bucefała

Naszą wielkość doceni na końcu historia,
Bo gdy widzę, jak znaczy swoje terytoria
Już wiem – na każdym miejscu, które Kot obsika,
Powołamy komitet budowy pomnika.

autor: tw52
(tytuł mój)