Śliwki

Gdy nic do głowy mi nie przychodzi
i każdy przejadł się temat,
prezes wraz z PiS-em bokiem wychodzi,
napiszę inny poemat.

Bo gdy nie widzę już gwiazd na niebie,
nie działa też łyk rozrywki,
to choćbym całkiem wyszła tu z siebie,
zostały tylko już śliwki.

Czy to renkloda, czy mirabelka,
czy też węgierka jest wczesna,
ze śliwki korzyść zawsze jest wielka,
a i uciecha doczesna.

Czy to powidła, czy konfitury,
czy śliwowicy smak boski,
czy ją tam w occie utopi który -
w śliwce jest humor beztroski!

Słabością śliwki jest zaś wpadanie,
nie tylko w kompot, tak myślę,
czy w Ameryce, czy w Lechistanie,
wpada wciąż ona bezmyślnie.

W stolicy będąc, czy na wioszczynie,
gdzie cisza, spokój, bławatki,
życie swym torem wesoło płynie,
a śliwka ciągłe ma wpadki.

I w wielkim świecie ona da radę,
tam też ma niezłe zagrywki,
dyplomatycznych większości wpadek
powodem właśnie są śliwki.

Jarek z bombowcem, to małe piwko,
gdy wielka gdzieś polityka,
O! Znowu prezes, jako ta śliwka,
wpadł mi do tego wierszyka! ;-)