Ballada o krzesłach

Jakiż to chłopiec harce wyprawia
niecne w sejmowej stołówce,
dybie na damę oraz pozbawia,
krzeseł należnych jej pupce.

Ona odeszła tylko na chwilę,
chłopiec zaś tak, jak ta harpia,
złapał za krzesło no i bezczelnie,
damie ten mebel wyszarpał.

Gbur był z Platformy, od razu widać,
chamstwo jest tam niebywałe,
wszak żadnych reguł te wredne gnidy,
w stołówce nie przestrzegają.

Kiedyś przed laty, gdy w pewnym mieście
Jarek z komuną wiódł boje,
to jakiś Kuroń na jego krześle,
odzienie powiesił swoje.

Lechowi krzeseł też wciąż skąpili,
w Brukseli i w samolocie,
wielki mąż stanu więc w każdej chwili
musiał być w ciężkim kłopocie.

Lecz za tę boleść braci gnębionych
niech nikt nie czuje się winny,
bo w tymże rodzie - udowodniono -
krzesła, to problem rodzinny!