Kiedyś

Na początek trochę ostatnich fotek

Zimowy zachód słońca nad miastem.


Kryształkowe piękno.


Dzikie kaczki zaczęły już pływać parami.


A kaczory przybrały strój godowy.
*************************************************************
Kiedyś

Kiedyś napiszę, kiedyś odwiedzę,
kiedyś też zrobię porządek w szafie,
kiedyś wyskoczę za tamtą miedzę,
kiedy to będzie? Rzec nie potrafię.

Pomyka człowiek przez marzeń kipiel,
wciąż pielęgnując w sobie Kiedysia,
z amokiem w oku, choć ledwie zipie,
ten z bujnym włosem, i co wyłysiał.

„Kiedyś” jest piękne, „dzisiaj” zaś mroczne,
w Kiedysiu widzę wspaniałą przyszłość,
„Kiedyś” nastanie, a dziś odpocznę,
bo „dziś” - to proza i rzeczywistość.

Codziennie w lękach człek się zanurza,
boi się nowej przysporzyć biedy,
zamiast przez życie iść jak ta burza,
ciągle powtarza, że może Kiedyś...