Na swojską nutę

Na dworze hula wicher,
gdzieś głośno wyją psy.
Na scenie zaś Beata,
w powietrzu brzęczą gzy.

Zabrałeś mi nadzieję,
bo się wyparłeś PiS.
W owieczkę się zmieniłeś,
zamknąłeś usta mi.

Ogromna żałość ściska,
a z oczu płyną łzy,
bo czas do twojej klęski,
liczymy już na dni.

Przytul mnie więc prezesie,
zabierz mój smutek, żal,
gdy wielkie twe ambicje
odpłyną w siną dal!

Bleeee ... bardzo przepraszam wszystkich estetów...
W ramach rekompensaty proponuję limeryk (troszkę frywolny):

Pewien kłamczuszek z PiS-budki,
miał pistolecik malutki.
Gdy śpiewała Beata,
naprężał tego chwata,
lecz wciąż był jeszcze za krótki!