Szkodniki i czas na myślenie

Okolice Szymbarku

Gdy polityki masz powyżej uszu, międlone na okrągło, we wszystkich mediach, niezbyt ważne tematy wychodzą ci nosem, a słowa - krzyż, prezes, PiS, pomnik budzą już tylko znużenie i absmak, trzeba wyjechać. Wymazać chwilowo z pamięci PIN do telefonu i samochodowego radia, laptopa zostawić, zapakować chłopa oraz psa i - wio.
Sprawy wtedy same ustawią się w sensowną kolejność, umysł się zresetuje, a chłop i pies będą szczęśliwi. Czas ze strumienia informacji wyfiltruje może kilka ważnych faktów, a może zgoła nic. Trzeba sobie dać czas na myślenie.
Wracasz do domu, po mile spędzonych chwilach i okazuje się, że:

Już drugi ranek się słaniasz,
gdy zmuszasz się do wstawania.
Zaczynasz marudzić i szlochać,
a nawet strzelasz se focha.

Bo zewsząd wyłażą szkodniki,
co to nie liczą się z nikim,
są w każdej ścianie i dziurze,
a nawet w podłodze i w rurze.

Szkodniki są rzecz jasna polityczne, charakteryzują się wyjątkową hipokryzją i arogancją, podlaną stosownym jadem, niezdolne do samodzielnego myślenia, zdalnie sterowane, bleblające bez przerwy, a szczególnie wieczorem, bo:

Kiedy spływa mrok wieczorny,
szkodnik robi się zadziorny,
łapskiem macha, ślepiem błyska,
cieknie mu słowotok z pyska.

Ostatnio mózgi szkodników wyraźnie się przegrzały, a one same, podgryzając się wzajemnie, rozpoczęły mordobicie!

Żądne władzy, krwi, pomników,
tańczą, jak na Titanicu,
okręt tonie, czy wierzycie?
Więc zaczęły mordobicie!

Radosny morał z tej powiastki, który sam się nasuwa, a do tego pozwala spokojnie wstać z łóżka, jest następujący:

Już za minutkę, już za momencik,
poniżej progu zaczną się kręcić! :)