To, co małe

Lilie wodne na jeziorem Trockim (Litwa) (fot. Andrzej)

To, co małe

Może ci się uda kiedyś wstać nad ranem
i zobaczyć promień, co się ze snu budzi,
gdy wiatr czesze różem chmury potargane,
w gałęziach topoli trzepocze się rudzik.

Mgła znika znad ulic pocałunkiem słońca,
dzień, chociaż grudniowy, znów maluje cuda,
mały promyk złapię, wyślę uczuć gońcem,
uwierz, że co dobre, dziś musi się udać.

Trzeba się nauczyć dostrzec to, co małe,
łowić wzrokiem skrawki ulotnego piękna,
nim się w codzienności zanurzysz banale,
maleńką radością ożywisz swe tętno.