Pan mnie pewnie nie zna...

Pan mnie pewnie nie zna...

Pan mnie pewnie nie zna, ja tu piszę wiersze,
wplatam w swoje strofy to, co dzień przyniesie,
promykiem zaświecę, to znów deszczem perlę,
pozbieram kasztany, gdy nadejdzie jesień.

Ogród z krokusami otworzę dla pana,
to nic, że jest grudzień, słońcem się rozgwarzę,
ja w kolorach lata jestem wciąż skąpana,
a w kwiecistych rymach zawsze mi do twarzy.

Ciepłą nutą dotknę uczucia klawisze,
żaden szary pejzaż tu dzisiaj nie załka,
pewnie pan mnie nie zna, ja tu wiersze piszę,
przyszłam rano z nowym. Pana Mikołajka.
;-)