Szadź nad Wieprzem

(fot.net)


(fot.tvn meteo)


Strączki nasienne miesięcznicy dwuletniej ("srebrniki Judasza").


Wysrebrzają się pałki na mokradłach.

Szadź nad Wieprzem

Ponad śpiącą łąką snują się opary,
drobne kłoski turzyc w nieskalanej bieli,
na krzewach łoziny poprzez mgieł woale
promień bladym złotem świt miękko rozścielił.

Tysiącami iskier szkli się tafla rzeki,
zjawisko tak piękne, że aż dech zapiera,
w tęczowych rozbłyskach szadzi srebrny cekin
stwarza rajski obraz w listopadzie - teraz.

Kadry tak ulotne, bo w jednej minucie
zmienność balansuje w poświacie kolorów,
jak salon biesiadny, pełen złudnych uciech,
jak życie stworzone z prawdy i pozoru.

(Wiersz zrodził się wczoraj rano, w drodze do pracy, gdy stałam na wahadle przed remontowanym mostem na Wieprzu. Bardzo żałuję, że nie miałam aparatu.)